شماری از محصلین برای سومین بار، تحقیقات دانشگاهی شان بدلیل عدم راهنمای درست رد شده است
بانو شجاعی
هفته نامه نویدنو: یک سال از سقوط جمهوریت و به قدرت رسیدن دوباره طالبان میگذرد، در بیست سالی که گذشت سال پار یکی از تاریکترین و سیاه ترین سال برای همه مردم افغانستان بخصوص قشر جوان و تحصیل یافته و همچنان زنان و دختران بود. دارای پیامد های ناگواری بود، از آن جمله گرفتن حق تعلیم و حق کار از زنان بوده، زن که همیشه نصف پیکر جامعه پنداشته میشد فعلا در کنج خانه یا همان دیوار گلی با مشقت وسختی زندگی دست وپنجه نرم می کنند.
دخترانی که آرزو ورویایی داشتند تا با تعلیم و تحصیل بتوانند به آرزو ها وقله های بلند موفقیت برسند، فعلا در دولت امارت حق تعلیم از آنان گرفته شده و خودم به عنوان یک آموزگار شاهد خاطره های تلخی از بسته شدن دروازه های مکاتب به روی دختران هستم، دانش آموزان زیادی دچار اختلال و امراض روحی و روانی شدند.
گذشته از همه این مشکلات و محدودیت های وضع شده برای زنان با روی کار آمدن طالبان بیکاری ،فقر،تنگدستی به اوج خود رسیده و۹۰درصد از مردم افغانستان فعلا زیر خط فقر زندگی کرده و خوراک کافی برای خوردن ندارند که همین بیکاری سر منشاء خیلی از مشکلات دیگری مثل خشونت،سرقت،آدم ربایی تکدی گری...
برای دانشجویان مشکلاتی زیادی در این سال پیش آمده است. محدودیت های بیش از حد در دانشگاها وجود داشته و همچنان دانشجویانی که به سمستر آخر شان رسیده، در بخش راهنمایی پایان نامه ها، استاد راهنمای خود را دیده نمی توانند، چون محصلین طبقه اناث اجازه دیدن استادان مرد را ندارند. خیلی از دانشجویان استاد راهنمای خود را از کلکین و پنجره های اتاق ملاقات می کند، این اما باز بهتر است، ولی استادانی که در منزل دو و یا سه ساختمان دفترشان اند ملاقات شان از پشت کلکین نیز ممکن نیست. استادان راهنما بیشتر از طریق فضای مجازی راهنمایی می کند، ولی خیلی موثر نیست، چونکه بعضی از برنامه های کمپیوتری و تحقیقاتی است باید عملی کار شود.
این درحالیست که شماری از محصلین برای سومین بار است که تحقیقات دانشگاهی شان بدلیل عدم راهنمایی درست استاد راهنما و نبود فضای درست راهنمایی رد شده است.